ပြသနာများကိုရွေးချယ်ခြင်း

    ကျနော်တို့တွေတခါတလေမှာပြဿနာတခုကိုရှောင်ရှားဖို့လုပ်ရင်းအခြားပြဿနာတခုကိုရင်ဆိုင်တွေ့ကြုံရလေ့ရှိသလို၊ တခါတလေမှာ ရင်းနှီးဆုံးရှုံးလိုက်ရတဲ့ဟာတွေလည်းရှိပါတယ်။ ဒီလိုအတွေ့အကြုံမျိုးကိုအသက်အရွယ်တခုရလာတာနဲ့အမျှဘယ်သူမဆိုတွေ့ကြုံရနိုင်ပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ ဘယ်ဟာကတန်ဘိုးကြီးမားသလဲ၊ ဘယ်ဟာကိုငါခံနိုင်ရည်ရှိသလဲဆိုတာနဲ့ဆုံးဖြတ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တခါတလေမှာရွေးချယ်ခက်ခဲရလောက်အောင်မဆုံးဖြတ်နိုင်တာမျိုးတွေလည်းရှိတတ်ပါတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ဘဝရှေ့ရေးတိုးတက်ဖို့အတွက် ပြောင်းလဲရင်ဆိုင်ရမှာတွေဟာ မလွဲမသေဖြစ်လာရမှာပါ။ ကိုယ်တိုင်ပြောင်းလဲရသလို ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်းပြောင်းလဲပစ်ဖို့လိုပါတယ်။ ဆိုကရေးတီးကပြောတယ်။  “Secret of change is to focus all of your energy not on fighting your old but on building the new.” ကျနော်ကတော့သူ့ရဲ့အဆိုကိုပြသနာတွေနဲ့ပတ်သက်ပြီးဒီလိုဘာသာပြန်ချင်ပါတယ်၊ လက်ရှိပြသနာတခုပြေလည်ဖို့ပြောင်းလဲရာမှာ အကောင်းဆုံးလက်နက်ဖြစ်တဲ့ မိမိရဲ့အရည်အချင်းကိုအသုံးချပြီးနေရာသစ်ကိုတည်ဆောက်ပါ၊ ပြန်လှန်ပြီးအချိန်ကုန်တိုက်ခိုက်မနေပါနဲ့လို့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့သင်အဲ့လိုလုပ်လိုက်တဲ့အခါဆုံးရှုံးနစ်နာလိုက်ရမဲ့ဟာတွေလည်းလာရှိနိုင်ပါတယ်။

            ကျနော် တို့တချို့ဟာတွေပြေလည်ဖို့ တချို့ဟာတွေကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရတာတွေရှိခဲ့ဘူးကြတယ်။ တချိန်ထဲ ရွေးချယ်မှု့နှစ်ခုတပြိုင်ထဲပေါ်ထွက်လာပြီး တခုကိုမဖြစ်မနေရွေးချယ်ရမဲ့အခြေအနေတွေနဲ့လည်း ကြုံခဲ့ဘူးကြတယ်။ တော်တော်များများ ဘယ်ဟာကိုရွေးချယ်ရမှန်းမသိအောင်ဆုံးဖြတ်ရခက်ခဲလွန်းတဲ့ အခြေအနေတွေနဲ့လည်းကြုံခဲ့ရဘူးမှာပါ။မလုပ်ချင်တဲ့တခုကိုမရွေးချယ်ချင်ပေမဲ့ အခြေအနေအရ ရွေးချယ်ရတာမျိုးတွေကအမျိုးမျိုး။၊ ထွက်ပေါက်မရှိလို့ပဲဖြစ်ဖြစ် သတ္တိမရှိလို့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အတ္တကြီးလို့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ရွေးချယ်လိုက်ရတာမျိုး။ ဒီနေရာမှာကိုယ့်ရွေးချယ်မှု့တွေနဲ့ပတ်သက်ပြီးဖြစ်လာတဲ့ပြသနာကတော့ ကိုကိုယ်တိုင်ပဲတာဝန်ယူ တာဝန်ခံရမှာဖြစ်ပါတယ်။ (အများအတွက်တို့နိုင်ငံရေးတို့ဆိုတဲ့ပြသနာတွေကိုအသာထားပြီး ကျနော့်ရဲ့လူမှု့ရေးပြသနာလေးတွေကိုအဓိကထားရေးသွားပါ့မယ်) ကျနော်အလယ်တန်းကျောင်းအောင်တော့ တောင်ငူ ကစိုက်ပျိုးရေးသင်တန်းသွားဖြေရာမှာအမှတ်မမှီလို့အဲ့ဒီမှာမတက်နိုင်တော့ ဒီမောဆိုးစိုက်ပျိုးရေးသင်တန်းကိုပို့ပါတယ်။ (ပိုက်ဆံမလိုက်လို့ အထက်နဲ့မသိလို့ဟာတွေလည်းပါမှာပေါ့၊ ထားတော့။) ကျနော်ဆုံးဖြတ်ရတော်တော်ခက်သွားပါတယ်။ ကျနော်ပညာမပြည့်စုံသေးပဲအိမ်ကထွက်လာတာကနှစ်ချက်ရှိပါတယ်။ မွန်းကျပ်လွန်းတဲ့အိမ်ကထွက်ဖို့နဲ့ ဝါသနာပါတဲ့စိုက်ပျိုးရေးကိုလေ့လာဖို့ပါ။ အဲ့ဒီအချိန်ကကျနော်အသက်၁၅နှစ်လောက်တာရှိပါသေးတယ်။ ၁၉၈၂ ၈၃လောက်ကအချိန်ပေါ့။ ဒီမောဆိုးဆိုတာအဲ့ဒီအချိန်ကဥပဒေထိမ်းချူပ်လို့မရနိုင်အောင်ဆိုးသွမ်းမှု့တွေကြီးစိုး၊ စစ်ပွဲတွေအမြဲတမ်းဖြစ်နေတဲ့နေရာဆိုပြီးကြားသိထားရတာ။ အဲ့ဒီကိုတယောက်ထဲသွားရမှာကလည်းမသွားရဲ၊ လောင်းရိပ်မိမွန်းကျပ်နေတဲ့အိမ်ကိုလည်းပြန်မသွားချင်၊ဘာကိုဆုံးဖြတ်လို့ဆုံးဖြတ်ရမှန်းမသိအောင်ကိုဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ ဒါကြောင့်အမေ့ကိုလှမ်းမေးပြီးဆုံးဖြတ်ခိုင်းတော့အမေကအိမ်ပြန်လာဖို့ပဲပြောလို့ ပြန်မသွားချင်တဲ့လောင်းရိပ်အောက်ထဲကိုပြန်သွားခဲ့ရတယ်။ မရွေးချယ်ချင်တဲ့ဟာကို ရွေးချယ်လိုက်ရခြင်းပါပဲ။ တခါတလေမှာကိုယ့်ရဲ့ရွေးချယ်ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတာကြောင့် နစ်နာလိုက်ရတာတွေလည်းရှိပါတယ်။ ဘန်ကောက်မှာအိမ်ငှားနေတဲ့ပြဿနာနဲ့ပတ်သက်ပြီး အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းနဲ့ လမ်းခွဲခဲ့ရဘူးတယ်။ ကျနော်နဲ့သူအိမ်စပ်ငှားကြဖို့သဘောတူပြီး ကျနော်ပိုက်ဆံစိုက်ပြီးအိမ်ငှားလိုက်တော့ သူကမနေဖြစ်တော့ဘူးလို့ပြောတာနဲ့စကားအနည်းငယ်များကြတော့တာပဲ။ မင်းနေနေမနေနေပိုက်ဆံပေးပြီးသွားပြီဖြစ်လို့ပိုက်ဆံပေးရမယ်ဆိုပြီး သူ့ဆီကကျနော် ပိုက်ဆံတဝက်ကိုတောင်းလိုက်မိပါတယ်။ သူလာနေအောင်လို့ရည်ရွယ်သလို စိတ်ဆိုးလို့ပြောမိတာလည်းပါပါတယ်။ သူကအသာတကြည်ပိုက်ဆံပေးပြီး လာတော့မနေပါ။ အဲ့ဒီကစပြီး ရန်ကုန်မှာကတည်းက အမြဲတမ်းတွဲလာတဲ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ခပ်ခွာခွာဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ လုံးဝစကားမပြောတော့တာမဟုတ်ပေမဲ့ အရင်လိုနီးနီးကပ်ကပ်ဆိုးတူကောင်းဖက်မဟုတ်တော့ဘူးပေါ့။ အရင်ကျနော်တို့တစ်ယောက်နဲ့တယောက်ပြောမနာဆိုမနာ ဆဲဆိုရိုက်ပုပ်ပြီးပြောလာကြတဲ့သူငယ်ချင်းအဆင့်ပျောက်ဆုံးသွားရခြင်းပါ။ နှစ်ရှည်လများအချိန်ယူတည်ဆောက်ပြီးမှ သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်ရနိုင်တာကြောင့် ဒါလည်းကြီးမားတဲ့ဆုံးရှုံးမှု့တစ်ခုပါပဲ။ ခုတော့အသက်အရွယ်တခုနဲ့အချိန်ကာလကကျနော်တို့ကိုသင်ကြားပေးလိုက်ကြလို့နဲ့တူပါတယ် နေထိုင်တဲ့နိုင်ငံခြင်းမတူညီပေမဲ့ အွန်လိုင်းမှာအရင်လိုနီးပါးပြန်လည်ရင်းနှီးလာကြပါပြီ။

တောထဲမှာနေတုန်းကလည်း စစ်တပ်ထဲကပါလာခဲ့တဲ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ပြဿနာတက်ခဲ့ကြပါသေးတယ်။ သူနဲ့ကျနော်ကတော်လှန်ရေးကာကတလျောက်လုံးအတူတူလုပ်ကိုင်ရင်းနှီးလာခဲ့ကြတာပါ။ သူကလုပ်သားကောလိပ်ကျောင်းသားမဟုတ်ပေမဲ့ကျနော်နဲ့ပတ်သက်ပြီးလုပ်သားကောလိပ်နဲ့အတူတူနေထိုင်လာခဲ့တာ။ သူက အင်မတန်စိတ်အားထက်သန်သူဖြစ်ပြီး အင်မတန်အားကိုးရသူလည်းဖြစ်တာကြောင့်သူ့ကိုအားလုံးကဝိုင်းခင်မင်ကြတယ်။ တနေ့ သူနဲ့ကျနော့်ကို ဗဟိုကနေ ဒညတမှာ ဖောက်ခွဲရေးသင်တန်းတက်ဖို့အလွတ်ခံရတယ်။ ကျနော်တို့ဖောက်ခွဲရေးသင်တန်းတက်ပြီးရွာတရွာမှာနေစဉ် သူထိုင်းထီထိုးတော့သူဆုကြီးကြီးပေါက်တယ်။ သူကဖော်ရွေတက်တဲ့သူဆိုတော့ အပေါင်းအသင်းတော်တော်များများရလာတယ်၊ ရွာထဲကဆေးချတဲ့သူတွေနဲ့ပါပေါင်းဖြစ်ပြီးပိုက်ဆံကိုအကျိုးမရှိတဲ့နေရာတွေမှာအသုံးများလာပါတယ်။

အခြားသူတွေကိုပစ္စည်းဝယ်ပေးသလိုကျနော့်ကိုလည်းရှူးဘိနပ်တရံဝယ်ပေးလာပါတယ်။ ရှေ့ဘာဖြစ်မယ်မှန်းမပြောနိုင်တဲတော်လှန်ရေး့အခြေအနေတခုမှာ ထိမ်းထိမ်းသိမ်းသိမ်းသုံးဖို့၊အကျိုးရှိတဲ့နေရာတွေမှာသုံးဖို့နဲ့ကျန်တာကိုစုထားဖို့ကျနော်ပြောရင်းကနေတဖြည်းဖြည်းစကားများရန်ဖြစ်လာကြတယ်။ နောက်တော့ကျနော်တို့ ဆဲဆိုထိုးကြိတ်တော့မဲ့အခြေအနေအထိကြီးကြီးကျယ်ကျယ်စကားများရန်ဖြစ်လာကြပါတယ်။ နောက်ဆုံးကျနော်နဲ့ကွဲသွားပြီး တပ်ရင်းဘုရားသုံးဆူကိုပြန်မလိုက်တော့ပဲ

ခွဲခွာသွားပါတော့တယ်။ ဒညတထဲဝင်သွားသလား၊ အဲ့ဒီရွာမှာပဲအိမ်ထောင်ကျသွားသလားဆိုတာမသိရတော့ပဲအစအနပျောက်သွားပါတော့တယ်။ ဒါကတော့ သူ့ရဲ့ရွေးချယ်ဆုံးဖြတ်မှု့နဲ့ဆိုတော့ကျနော်လည်းတားလို့မရ။ သူရဲ့ဆုံးရှုံးမှု့အောင်မြင်မှု့ဆိုတာကတော့သူ့ရဲ့ဆုံးဖြတ်ခံစားမှု့ပေါ်မှုတည်နေပါလိမ့်မယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ကျနော်တို့လုပ်သားကောလိပ်အဖွဲ့အတွက်လူကောင်းတယောက်ဆုံးရှုံးမှု့တခုလို့ပြောရင်လည်းရပါတယ်။

            ဒါကတော့ကျနော့်ရွေးချယ်မှု့တချို့ထဲက ဖြစ်ပျက်လာတဲ့လူမှု့ရေးပြသနာတစိတ်တပိုင်းမျှသာ၊ ကျနော့်ရဲ့ဆုံးဖြတ်ရွေးချယ်မှု့ကြောင့် ခက်ခက်ခဲခဲကျော်ဖြတ်ရတဲ့အကြောင်းတချို့ကို

အချိန်ရရင်ရေးဖို့ကြိုးစားပါအုံးမယ်။ ကျနော်တို့တွေဟာအသက်အရွယ်ရလာတာနဲ့အမျှမိမိရဲ့ရွေးချယ်မှု့ပုံစံတွေပြောင်းလဲလာကြရပါတယ်။ အခုအချိန်မှာကျန်းမာရေးနဲ့ပိုက်ဆံဘယ်ဟာရွေးမလဲဆိုရင်ကျန်းမာရေးကိုရွေးချယ်မှာပါ။ ငယ်ငယ်ကတည်းကလည်းလွတ်လပ်မှု့နဲ့ငွေကြေးချမ်းသာမှု့ကိုရွေးချယ်ခဲ့ရာမှာ သက်တောင့်သက်သာနေနိုင်တဲ့ငွေကြေးအောက်ကိုမခိုလှုံပဲ ခက်ခဲပါစေအုံးတော့လွတ်လပ်မှု့ကိုရွေးချယ်ခဲ့တာပါ။ သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေအားလုံးလည်း နှစ်သစ်မှာမှန်ကန်တဲ့ဆုံးဖြတ်ရွေးချယ်နိုင်ကြပြီး Happy New Year ဖြစ်ပါစေကြောင်းစုမွန်ကောင်းတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်။